زمان یک پدیده سه بعدی است. دارای طول ، عرض و عمق. بنابراین برای تعریف زمان باید این ابعاد را تعریف کنیم.
سطح اول طول زمان یا همان وقت است که به نام های آن زمان خطی یا زمان طبیعی نیز شناخته میشود. وقت همان چیزی است که به میزان مساوی بین همه مردم تقسیم شده است. فصلها و روزهای سال را در بر میگیرد. روزی ۲۴ ساعت ، ۱۴۴۰ دقیقه، ۸۶۴۰۰ ثانیه. تکرار پذیر و قابل پیش بینی است.
مانند چرخش فصلها، تغییر شب و روز. این تعریفی است که دانش آموزان و یا اشخاص کارمند با آن خوب آشنایی دارند؛ محاسبه مرخصی، اضافه حقوق، بیمه و غیره. اکثر مردم مشغول مدیریت وقت هستند، این همان مدیریت زمانی است که در دوران مدرسه انجام میدادیم و هیچ وقت عملی نمیشد. ما با این تعریف به تنهایی کاری نداریم.
بعد دوم عرض زمان است. عرض زمان کمی است و میزان، تعداد و حجم کارهایی را که انجام میدهیم در نظر میگیرد. اینکه در یک ساعت مشخص می توانیم چه کارهایی را انجام دهیم، چند صفحه کتاب بخوانیم، چند صحبت با مشتریانمان داشته باشیم، چند تلفن بزنیم، چقدر درآمد داشته باشیم یا اینکه حتی چقدر بار جا به جا کنیم. نگاه به عرض زمان یک نگاه مدیریتی است و هدف آن افزایش بهره وری و اثربخشی است. افزایش میزان و تعداد کارهایی است که در یک واحد مشخص از وقت انجام میدهیم. این نگاه جزئی نگر بوده و مسائل را به دقت تقسیم بندی میکند تا بتواند آنها را بهتر شناخته و در نتیجه بهتر انجام دهد. در مدیریت زمان در این بُعد شرایط را مدیریت میکنیم. یکی از شرایط همان وقت است. روش های گوناگونی مانند تفویض اختیار، کار توسط دیگران، اولویت بندی کارها، شرایط و سایر مسائل در این سطح قرار می گیرند.
بعد سوم عمق زمان است. عمق زمان یک پدیده کیفی است. هدف از آن افزایش حس رضایت مندی از زندگی و افزایش کیفیت آن است. نگاه به عمق زمان یک نگاه رهبری است، در اینجا صرفاً به دنبال انجام تعداد کارهای بیشتر نیستیم، بلکه انجام کارهای بیشتر، پر معنی تر و لذت بردن از آنها مطرح است. در اینجا منافع شخصی کنار رفته و منافع جمعی به میان میآیند. در این سطح، انجام کار توسط دیگران جای خود را به انجام کار در کنار دیگران و برای دیگران می دهد.
بنابراین با توجه به تعریفی که از هریک از سه بعد زمان شد، میتوان گفت که زمان پدیده ای است با قابلیت کششی یا اِلاستیک. وقت چیزی است که به میزان مساوی در اختیار همه قرار دارد، اما زمان را ما خودمان تولید میکنیم.
چگونه؟ با انجام کارهای بیشتر که برای ما و دیگران مفید و اثربخش است و لذت بردن از آنها. هر چه بیشتر کار کنیم، زمان جای بیشتری باز میکند. انسان در هر شرایطی محدود است، اما قابلیت نامحدود شدن را دارد. هر چه پیش برویم مسیر بازتر میشود.
وقت ماده خام است، رفتاری که ما با این ماده خام انجام میدهیم زندگی ما را شکل میدهد. بنابراین وقت طلا نیست، زمان طلاست. ما روی وقت کنترلی نداریم، آیا میتوانیم جلوی تغییر روز و شب یا فصل های سال را بگیریم؟ پس وقت به خودی خود، برای ما ارزشی ندارد. چیزی که ارزشمند است زمان است، چرا که با کارهایی که انجام میدهیم تحت کنترل ما در میآید. آنچه که زمان را ارزشمند میکند انتخاب های ماست که به آن عرض و عمق میدهد و ارزش مادی و معنوی تولید میکند.
دوست عزیز، نظر شما در مورد محتوای این مقاله چیست؟
چقدر با این تعریف موافقید؟
خوشحال می شویم نقطه نظرات خود را با ما و دوستان دیگر در میان بگذارید؟
انتشار مطلب ” تعریف زمان ” با ذکر منبع و دادن لینک بلامانع است.
11 Comments
عالی بود. دقیقاً همینطوره.
ممنونم از شما فروغ عزیز
موفق باشید.
You hit the nail on the head
Cool Expression Dear Hadi , I’m Glad you Enjoyed it. Thanks 😉
با سلام . میشه لطفا منبع “زمان چیست ؟ تعریف زمان ” را بفرمایید از کجاست .
بسیار ممنون میشم
سلام خدمت شما دوست عزیز.
نوشته خودم هست که در کتاب بعدی ام انشالله چاپ میشه.
البته در این نوشته برداشت آزادی از صحبت های دکتر سعید رجحان در مورد مدیریت زمان نیز انجام دادم.
موفق باشید.
اگه شما اجازه بدین اینو برای تحقیقم با اسم شما بذارم واقعا عالیه
سلام خدمت شما.
بله حتماً.
موفق باشید 🙂
درود بر شما
این تعریف میتونه یک مدل برای کوانتوم باشه یعنی فضا زمان رو میشه تا حدودی با این تعریف تصور کرد حال سوال اینه که میشه برای این بردار مثل باقی بردارهای فیزیک تصویری هم قائل شد و اگر میشه چگونه ؟ خواهشمندم در صورت امکان توضیح بفرمایید
ارادتمندم
جالب،مفید،ارزشمند،سپاس از زمانی که گذاشتید برای این مطلب.
با تشکر از شما.
موفق و پیروز باشید.